Αντί άλλης περιγραφής για τα όσα τους τελευταίους αιώνες συνέβησαν στο Ποτοσί και το Σέρο Ρίκο, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Ανοιχτές Φλέβες Της Λατινικής Αμερικής" του γνωστού δημοσιογράφου, συγγραφέα και ακτιβιστή από την Ουρουγουάη, Εδουάρδο Γκαλεάνο. Η μετάφραση έγινε από τον Μανώλη Φυλακτίδη για τον "Εξάντα". Μεταλλωρύχοι στο Σέρο Ρίκο ...Το μόνο που θα θέλαμε να προσθέσουμε είναι η εικόνα των δεκάδων παιδιών τα οποία είδαμε στο Ποτοσί στις αρχές του 2005. Λόγω της βολικής για τη δουλειά σωματικής τους διάπλασης, βασικά αυτά είναι που κατά εκατοντάδες χώνονται στα αυτοσχέδια λαγούμια του Σέρο Ρίκο, ψάχνοντας υπολείμματα πολύτιμων μετάλλων που ίσως τα γλιτώσουν από την πείνα (ΔΕΙΤΕ ΤΟ)
Και πολλά από αυτά δεν ξαναβλέπουν το φως της μέρας. Οι εξορύξεις αυτές, άλλωστε, τον τελευταίο αιώνα λίγους μετέτρεψαν από πολύ φτωχούς... σε φτωχούς. Πολλούς όμως δολοφόνησαν, καθώς τα μέτρα ασφαλείας είναι ανύπαρκτα. Και όταν μια νέα φλέβα χτυπηθεί, μέσα σε χρόνο τριών δευτερολέπτων, δηλητηριώδη αέρια κατακλύζουν την τρύπα-ορυχείο. Έπειτα, όσοι γλιτώσουν από τις κατολισθήσεις και τις εκλύσεις αερίων, σπάνια γλιτώνουν και από την πνευμονική πάθηση που προκαλεί η εισπνοή πυριτίου... Ο Τσε στη Βολιβία ή το τέλος ενός επαναστατικού ταξιδιού "Δεν είναι αλήθεια ότι η αδελφοσύνη μας ξεπερνά τις αποστάσεις, τις διαφορές της γλώσσας και την απουσία στενών πολιτιστικών δεσμών και μας ενώνει στην πάλη; Δεν είναι αλήθεια πως ένας γιαπωνέζος εργάτης είναι πιο κοντά σ΄ έναν εργαζόμενο αργεντινό, σ΄ ένα μεταλλωρύχο βολιβιανό, σ΄ έναν άνθρωπο που δουλεύει για την "Εταιρία Φρούτων" ή σ΄ έναν Κουβανέζο θεριστή ζαχαροκάλαμου, παρά σ΄ έναν γιαπωνέζο σαμουράι;" ...λόγια του Τσε που δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν καλύτερα τις επιλογές ενός επαναστάτη στο δρόμο για την ελευθερία των λαών. Και το μεγάλο όραμα που τον οδήγησε πρώτα στην Κούβα, μετά στο Κονγκό και τέλος στη Βολιβία όπου και δολοφονήθηκε, προδομένος από αυτούς για τους οποίους πολεμούσε... Οι Σύγχρονες Εξεγέρσεις Ο Πόλεμος του φυσικού αερίου Οκτώβρης 2003 Σύνθημα στον τοίχο: Ψήφος για την εθνικοποίηση του φυσικού αερίου Σε μία χώρα στην οποία η ανεργία φθάνει στα 12% (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) και το μεροκάματο στα 2 δολάρια, στην επαρχία της Ταρίχα βρέθηκαν πρόσφατα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου. Η Βολιβία, έτσι, γίνεται ξαφνικά η 2η χώρα σε αποθέματα φυσικού αερίου στη Λ. Αμερική, μετά την Βενεζουέλα. Αμέσως το ενδιαφέρον των Πολυεθνικών αυξάνεται κατακόρυφα. Ο πρόεδρος της χώρας, Γκονζάλο Σάντσες Ντε Λοσάδα, συνομιλεί με τη Χιλή για τη δημιουργία αγωγού προς την Αντοφαγάστα. Από εκεί θα έφευγε ακατέργαστο προς τις Η.Π.Α.. Διαπραγματεύεται με την εταιρία ATACAMA GAS, που είναι όμως θυγατρική της πολυεθνικής εταιρίας PASIFIC LNG των Η.Π.Α. Επίσης, στις διαπραγματεύσεις πώλησης του φυσικού αερίου συμμετέχει η ισπανική Repsol , η British Gas, και η Panamerican Gas. Η τελευταία είναι θυγατρική της ENRON. Ο λαός της Βολιβίας δεν θέλει να πουλήσει ακόμα πουθενά. Δεν θέλει να εξάγει ακατέργαστο φυσικό αέριο αλλά κατεργασμένο στην ίδια τους τη χώρα. Αν προσθέσουμε και την καταστροφή των φυτειών της κόκας που ξεσήκωσε μεγάλο μέρος του λαού, τότε φθάνουμε στην έναρξη του πολέμου του Φυσικού αερίου (Guerra del Gas). Ξεκινάνε κινητοποιήσεις σ΄όλη τη χώρα στις οποίες ηγούνται οι μεταλλωρύχοι. Η εξέγερση πετυχαίνει και η Βουλή εξαναγκάζει σε παραίτηση τον πρόεδρο Λοσάδα, ενώ διορίζει ως Πρόεδρο τον μέχρι τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Λοσάδα, τον Κάρλος Μέσα (Carlos Mesa). Οι νεκροί είναι τουλάχιστον 80. Οι προσπάθειες των πολυεθνικών έπεσαν τελικά στο κενό, λόγω της λαϊκής εξέγερσης και οι εταιρείες αυτές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου